Fêrbûna ji malê ji bo kesên xwedî pêdiviyên taybet
Ji fêrbûna li malê ji bo yekem car di jiyana xwe de kêfxweş bibin.
Abdul Letîf û Omer, 12,10 salî, du birayên ku ji jidayikbûna xwe ve xwedî pêdiviyên taybet in. Piştî ku bavê wan di dema pevçûnê de dimire, bêyî dermankirin û perwerdehiyê bi birayê xwe û diya xwe re li mala xwe ya li Haremê dimînin.
Piştî ku ew beşdarî projeya bi piştgirîya UNICEFê bûn, jiyana wan guherî, wek ku diya wan Raghda diyar dike:
"Berî projeyê, wan tiştek li ser dibistanê nizanibû û hevalên wan tune bûn. Niha jî şiyanên wan ên ragihandinê baştir bûne. Ew niha erênîtir in û li hêviya hatina mamosteyê wan her roj in."
Mamosteyê wan Mihemed behsa hevdîtina xwe ya yekem bi wan re dike:
Min di çavên wan de sosret û xemgîniyeke kûr dît. Ebdulletîf pêşwaziya min kir û ji min xwest ku ez bibim hevalê wî ji ber ku hevalê wî nîne. Niha em bi hev re fêrî fêrbûnê dibin, ji bo fêrbûna tîpan em dans dikin û stranan dibêjin.”
Dayika Raghda hestên xwe wiha tîne ziman: "Ev dersa herî xweş e ku tê serê wan."
