Navendên perwerdeyê yên rêxistina Bunyan li Xan el-Subul, bakurê rojavayê Sûriyê
"Gava ku ez dibînim ku xwendekarên min piştî ku bi salan di dibistanên xwe de ji perwerdehiyê bêpar mane, kêfa min ji xwendinê re tê ez kêfxweş dibim."
Buşra, 37 salî, mamosteya pola yekem e li kampa Xan el-Sabil, rêwîtiya wê ya bêwarî ligel malbata xwe zehmet bû, lê di dawiyê de wê karî li yek ji kampên Cebel el-Zawiye li gundewarê Idlibê mamostetiyê bike. Bushra bi bîr tîne:
"Ez bi vekirina navendên perwerdehiyê li nêzî gundê xwe kêfxweş bûm. Zarokên li wir zêdeyî 2 sal bûn dev ji dibistanê berdabûn. Ji ber vê yekê hin dêûbav jî ji bo ku derfetên perwerdehiyê ji zarokên xwe re peyda bikin, dîsa li ser koçberiyê difikirin. , şikir ji Xwedê re ev proje ji bo vê pirsgirêkê çareseriyek baş bû."
"Perwerde û çalakiyên ku ji aliyê projeyê ve hatine organîzekirin bûne sedema başkirina şert û mercên perwerdehî û derûnî yên zarok û mamosteyan. Hêvîdar im ku ev cure proje berdewam bin da ku bandorên şert û mercên dijwar ên şer li ser zarokan nîşan bidin."
